[cut] #27ปีนี้มีลูกได้แล้ว 04 -- ไวน์รสเลิศ
นวีถูกอุ้มมาวางลงบนเตียง นึกหงุดหงิดกับการทำตัวได้ใจของเจ้าเด็กยักษ์นี่จริงๆ ตฤณคน่อมตัวเขาไว้เพียงครึ่งท่อนบนเท่านั้น และเอาแต่มองหน้าเขาไม่ละสายตา…อีกแล้ว “ไม่หลบสายตาแล้วเหรอครับ” “อยากรู้เหมือนกัน ว่าตฤณจะมองพี่แบบนี้ได้นานแค่ไหน” “ผมมองได้ทั้งคืนเลยครับ” นวีไม่ได้พูดอะไรต่อ ไม่รู้เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไปหรือเปล่านะ ที่ทำให้เขารู้สึกร้อนไปทั้งหน้าแบบนี้ ฟันซี่บนเผลองับลงที่ริมฝีปากล่างของตัวเองโดยไม่รู้ตัว “อย่ากัดปาก” สัมผัสที่ริมฝีปากจากนิ้วโป้งของคนบนร่าง ทำเอานวีถึงกับขนลุก “จะทำอะไร” เสียงเล็กแผ่วอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน “จะจูบครับ” เหมือนตฤณจะทำให้นวีหายใจติดขัดเสียแล้ว “อื้อ…จูบสิ” เดาว่าเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์นั่นแหละ ถ้าไม่ได้ดื่มมาก่อนหน้านี้ ตฤณเชื่อว่านวีจะไม่พูดแบบนี้…ตฤณพินิจไปทั่วทั้งใบหน้าที่กำลังขึ้นสีตอนนี้ ดวงตาเรียวเล็กฉ่ำปรือ ไหนจะริมฝีปากที่เคยชมพูระเรื่อ บัดนี้ได้กลายเป็นสีเชอรี่ไปเสียแล้ว