[CUT] #แบคเรลล่า 06

                แบคฮยอนหลับตาลง ปล่อยให้ร่างกายถูกจาบจ้วงจากคนตัวสูง เสื้อสีขาวตัวโคร่งที่สวมอยู่ ตอนนี้ถูกถลกขึ้นสูงจนถึงคอ ชานยอลจับจ้องคนใต้ร่างอย่างฉงน ผิวเนียนจนลื่นมือในแบบผู้หญิง ยอดอกที่ชูชันอยู่สีชมพูจนน่าลิ้มลอง ไหนจะเอวคอดนั่นอีก ปฏิเสธไม่ได้ว่าร่างกายของแบคฮยอนนั้นมหัศจรรย์จริงๆ

                “อื้ออ” เผลอร้องออกมาเมื่อยอดอกสีสวยถูกล่วงล่ำจากปากหยัก ดูดดึงจนเผลอแอ่นอกรับอย่างห้ามไม่ได้

                “ตัวมึงหอม ซี้ดด” เสียงแหบพร่าแสนหื่นกระหายดังขึ้น ทำเอาคนตัวเล็กต้องหลับตานิ่ง เบือนหน้าหนีอีกคน

                จมูกโด่งสูดดมแถวแก้มนิ่ม ก่อนจะแลบลิ้นเลียตามซอกคอ และหยุดขมเม้มที่ติ่งหูเล็ก ตาคมเสมองอาการของคนตัวเล็กตอนนี้ ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันเพื่อกลั้นเสียงคราง นั่นยิ่งทำให้ชานยอลอดยกยิ้มมุมปากไม่ได้

                ทำตัวน่าแกล้งจริงๆ...

                “ครางออกมา”

                “อ๊า!”

                หลุดเสียงครางออกมาทันทีที่โดนกัดแรงๆ เข้าที่ซอกคอ นอกจากนั้นยังเผลอน้ำตาคลอกับความรุนแรงที่คนตัวสูงมอบให้...เสื้อตัวโคร่งถูกชานยอลจับถอดออกอย่างรวดเร็ว มือใหญ่ลูบไล้ทั่วร่างเนียน อดบีบเค้นเน้นนุ่มแรงๆ ไม่ได้

                “ฮึก...”

                “อย่าร้อง...” นิ้วโป้งใหญ่บดคลึงริมฝีปากบางเบาๆ “...อ้าปาก...แลบลิ้นออกมา” เอ่ยสั่ง แบคฮยอนที่ดูจะไม่ทำตามง่ายๆ “เร็ว!” เสียงตะคอกทำเอาแบคฮยอนสะดุ้ง และทำตามที่อีกคนสั่ง

                “อื้มมม” นิ้วโป้งใหญ่ถูกยัดเข้าไปในโพลงปากนุ่ม

                “ดูดมัน...อ่า...เด็กดี” ครางเสียงแหบ เมื่อมองดูคนตัวเล็กกำลังดูดดุนนิ้วของเขา ความซ่านในตัวเพิ่มขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ

                “ยะ-...อย่า!”

                “ดูดไป ไม่ต้องพูด” ร้องค้านเมื่อมือใหญ่ลุกล้ำเข้าไปในกางเกงขาสั้นของเขา บีบคลึงแกนกายเล็กอย่างสร้างอารมณ์

                เมื่อกำลังถูกปลุกอารมณ์แบบนั้น ขาเล็กก็หนีบเข้าหากันเพื่อลดอารมณ์ภายใน แต่ก็ต้องอ้ากว้างออก เมื่อชานยอลใช้ตัวเองคั้นระหว่างขาเล็กไว้

                นิ้วโป้งใหญ่ถูกชักออก และตามด้วยริมฝีปากหยักของตัวเอง ลิ้นร้อนช่วงชิง กวาดต้อนลิ้นเล็กจนน้ำใสๆ ไหลเยิ้มข้างมุมปาก สะโพกเล็กแอ่นขึ้นรับสัมผัสอย่างเผลอไผล มันยากที่จะเก็บอารมณ์ สำหรับคนที่ไม่เคยถูกสัมผัสแบบนี้มาก่อนอย่างแบคฮยอน

                “หึ” ชานยอลเหยียดยิ้มมุมปากอย่างพอใจ

                เขาลุกขึ้นยืนเต็มความสูงที่ปลายเตียง มองดูร่างน้อยที่หอมหายใจรวยรินอยู่บนเตียง ขาเล็กหนึ่งข้างชันขึ้น หนีบส่วนสงวนไว้ ปรือตามองอีกคนที่กำลังจ้องเขาไม่วางตา และชานยอลกำลังปลดอาภรณ์ของตัวเองออกทีละชิ้น

                ร่างกายกำยำปรากฏอยู่เบื้องหน้า ขนอ่อนตามร่างกายถึงกับลุกซู่ ชานยอลตัวใหญ่มาก ใหญ่จนคนตัวเล็กที่นอนรอรับชะตากรรมอยู่ถึงกลับกลัว รวมไปถึงช่วงล่างนั่นอีก มันเทียบไม่ได้กับของเขาเลย

                “คุณ...” แบคฮยอนร้องเรียกเสียงสั่นด้วยความกลัว เมื่อชานยอลโถมร่างเปลือยเปล่ามาหาเขา แต่ความกลัวของคนตัวเล็ก กลับเพิ่มอารมณ์ให้อีกคนมากกว่าเดิม

                สำหรับชานยอล แบคฮยอนดูไร้เดียงสา บริสุทธิ์ ดูน่าสัมผัสไปทุกส่วน เขาไม่ได้รู้สึกอารมณ์พุ่งสูงขนาดนี้กับใครมานานมากแล้ว แม้กระทั่งกับดาจอง จิตสำนึกกำลังบอกเขาว่าแบคฮยอนนั้นบริสุทธิ์ ในแบบที่เขาไม่เคยเจอมาก่อน

                “มึงทำให้กูอยากทำมึงแรงๆ” เอ่ยกระซิบข้างใบหูเล็ก ก่อนจะกดจูบหนักลงที่ขมับชื้นเหงื่อ

                “ฮืออ” ร้องไห้ออกมาอย่างห้ามไม่ได้ ผู้ชายคนนี้น่ากลัวในทุกห้วงความรู้สึกของเขา

                “อ้าขากว้างๆ” แบคฮยอนที่ร้องไห้อยู่ ส่ายหน้าไปมา “บอกให้อ้า!” อดดุคนที่เอาแต่อิดออดไม่ได้

                ชานยอลก้มลงไปสำรวจช่วงล่างของคนตัวเล็ก ก่อนจะแหวกกลีบก้นนุ่มออก ช่องทางสีสดที่เอาแต่ขมิบถี่รัว ทำเอาเขาห้ามใจจะสำรวจมันไม่ได้

                “อ๊ะ!” คนตัวเล็กสะดุ้งทันทีที่ลิ้นชื้นสัมผัสลงที่ส่วนนั้น “คุณ อื้ออ พ-...พอ” ร้องห้ามเสียงขาดช่วง

                สัมผัสวาบหวามอย่างที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน ความเปียกชื้นที่ช่วงล่าง ทำเอาเขาเผลอขมิบรัดลิ้นร้อนอย่างไม่รู้ตัว

                “เยิ้มขนาดนี้ยังจะให้กูหยุดอีกเหรอ...หื้ม?”

                “อ๊า!”

                ใบหน้าหวานขึ้นสีแดงจัดเมื่อได้ยินคำพูดลามกของอีกคน และกรามเล็กขบกันแน่นยามที่ถูกนิ้วยาวรุกล้ำเข้าไปข้างใน สัญชาตญาณสั่งให้ขาเล็กหุบเข้าหากัน แต่ยังไม่ทันไรก็ถูกแยกออกด้วยน้ำมือคนตัวสูง

                “อ่า...มึงรัดนิ้วกูแน่นเลยแบคฮยอน...” ก้มลงสูดดมซอกคอขาว ฝากรอยรักไว้จนทั่ว “...ตัวมึงแดงทั้งตัวเลยว่ะ” ตาคมกวาดมองไปทั่วร่างน้อยที่ขึ้นสีทั้งร่าง ยามที่เขากดย้ำโดนจุดซ่าน คนตัวเล็กก็กระตุกแรงๆ ทั้งหมดนี้ช่างปลุกเร้าอารมณ์ดิบของเขาดีจริงๆ

                “ฮืออ เราอึดอัด ฮึกๆ” แบคฮยอนร้องบอก เขาทั้งอึดอัดและทรมานในเวลาเดียวกัน

                “มึงจะเจ็บกว่านี้อีก ถ้าไม่อยากเจ็บก็ผ่อนคลาย กูบอกมึงแค่นี้” แบคฮยอนยกมือเล็กขึ้นปิดหน้า แต่ถึงแบบนั้น ก็ไม่อาจปิดกั้นน้ำตาที่ไหลลงมาไม่หยุดได้

                ชานยอลถอนนิ้วยาวออก มือซ้ายรวบข้อมือเล็กทั้งสองข้างขึงไว้เหนือศีรษะเล็ก มือขวาจับสอดใต้ข้อพับขาเล็กดันขึ้นจนแทบติดอกบาง

                “กลัวหรือไง?” เป็นคำถามที่ไม่น่าถามออกมา มันไม่ได้น่าภิรมย์เลยสักนิด

                “ฮื้ออ! จ-...เจ็บ เราเจ็บ” กรีดร้องอย่างน่าสงสาร แต่คนกระทำกลับไม่สนใจเลยสักนิด

                “แม่ง!” ตั้งหน้าตั้งตาสอดใส่กายเนื้อเข้าไปข้างในอย่างเชื่องช้า ของๆ แบคอยอนมันแน่นเกินไป ถ้าเขารีบสอดใส่ ตัวเขาเองก็จะเจ็บเหมือนกัน

                “อึก!” แบคฮยอนกัดริมฝีปากจนเป็นห้อเลือด เงยหน้ารับสัมผัสเจ็บแปลบอย่าไร้ทางสู้

                “ข้างในของมึงดีฉิบหายเลย...อย่าตอดถี่นักสิ” เอ่ยบอกคนใต้ร่าง ที่ตอนนี้ไม่สามารถจัดการร่างกายตัวเองได้อีกแล้ว

                “ฮืออ คุณ เราเจ็บ ไม่ไหวเลย” ชานยอลอกสงสารไม่ได้ แต่ตอนนี้อารมณ์กำลังพุ่งสูง ถึงสงสารแค่ไหน เขาก็จะไม่หยุดมันเด็ดขาด

                ชานยอลไม่เคยเจอร่างกายของใครวิเศษเท่านี้มาก่อน มันดีจนเขาแทบบ้า ยิ่งรู้ว่าคนตัวเล็กไม่เคยผ่านมือใครมาก่อน เขายิ่งรู้สึกดีเข้าไปอีก

                มือใหญ่ปล่อยข้อมือเล็กทั้งสองให้เป็นอิสระ เปลี่ยนมาจับยึดเอวคอดไว้ เพื่อให้รับแรงกระแทกได้ถนัด...ชานยอลเริ่มเคลื่อนสะโพกสอบอย่างช้าๆ ยิ่งได้ยินเสียงร้องครางจากอีกคนยิ่งเพิ่มแรงกระทั้นเข้าไปอีก

                เสียงครางและเสียงเนื้อที่กระทบกันดังไปทั่วห้อง แรงอารมณ์ของชานยอลนั้นรุนแรงและดุดัน คนตัวเล็กที่นอนรองรับอารมณ์อยู่ใต้ร่าง เจ็บปวดจนแทบจะขาดใจ ร้องขอไปก็ไม่เป็นผล ผู้ชายคนนี้เป็นเหมือนดั่งปีศาจร้าย โหดเหี้ย และไร้ซึ่งความเห็นใจ

                “ดีฉิบหาย”

                “อ๊ะ...!!!”

                มือเล็กกำผ้าปูที่นอนแน่น เมื่อแรงกระแทกกระทั้นโหมแรงขึ้นเรื่อยๆ เจ็บแสบช่องทางด้านหลังไปหมด ยามที่กายเนื้อไสตัวเข้าออกรุนแรงนั้น แบคฮยอนรู้สึกถึงเสียงกึกจากข้างใน กัดปากเชิดหน้าเพื่อผ่อนคลายความเจ็บทุกอย่างในตอนนี้ ชานยอลที่เอากำลังจาบจ้วงไปทั่วอกบาง ดูดดึงยอดอกสีสดตามแรงอารมณ์ จังหวะสะโพกที่โหมแรงหนักหน่วง จนคนรับนั้นจุกจนร้องไม่ออก ร่างน้อยเกร็งไปหมด

                “เหี้ยเอ้ย! อ่า...” ครางเสียงแหบ เมื่ออารมณ์กำลังใกล้ถึงจุดสูงสุด มือใหญ่จับยึดเอวคอดอีกครั้ง ก่อนความเร็วแรงจะเพิ่มขึ้น “แม่ง...แม่ง...อื้มมม” สบถความลามกออกมาไม่หยุด คนตัวเล็กที่โดนแบบนั้นก็ถึงกับดิ้นพล่าน อยากหลุดพ้นจากอารมณ์หยาบนี้เสียที

                “เบา...อื้ออ...เบาหน่อย ฮืออ ขอร้อง” เสียงสะอื้นขาดห้วงเพราะแรงกระแทกหนักๆ และก็ไม่เป็นผลเหมือนเคย

                “อีกนิด ทนหน่อย...ซี้ดดด....อ่า!” น้ำรักพุ่งออกมาอย่างแรง จนคนตัวเล็กถึงกับสะดุ้ง

                พายุที่โหมแรงเมื่อครู่สงบลง เสียงหอบหายใจดังขึ้น แบคฮยอนที่ไร้เรี่ยวแรงที่จะทำอะไรต่อไป ได้แต่เบือนหน้าหนี ปล่อยน้ำตาลงมาให้กับความโหดร้ายที่ชานยอลเพิ่งมอบให้

                “กูช่วยมึงนะ” เมื่อเห็นว่าเขาฝ่ายเดียวที่ไปถึงจุดนั้น

                “อย่าแตะต้อง! ฮึก ออกไปจากตัวเราได้แล้ว” ชานยอลมองคนตัวเล็ก พอพายุจบลง ความรู้สึกผิดก็พุ่งเข้ามาทันที ไม่เคยเอาใครแล้วรู้สึกผิดขนาดนี้มาก่อน

                แต่ชานยอลเลือกแล้ว เขาเองที่เลือกให้มันเป็นแบบนี้

                “งั้นจะพาไปห้องน้ำ”

                ชานยอลค่อยๆ ถอนกายเนื้อออก บวมแดงจนน่าเป็นห่วง และแบคฮยอนก็คือแบคฮยอน คนตัวเล็กไม่ได้ปฏิเสธที่คนตัวสูงจะพาไปห้องน้ำ แม้จะโกรธ แต่ก็ไม่ดื้อ ถึงดื้อไปก็ไม่ได้อะไร สภาพเขาเป็นแบบนี้ คงไม่มีปัญญาพาตัวเองไปไหนหรอก

----------------------------------------

มีต่อใน Dek-D

#แบคเรลล่า

คอมเม้น ให้กำลังใจกันเด้อ